การปนเปื้อนของน้ำมันแร่ในมนุษย์: ปัญหาสุขภาพ?

บทบรรณาธิการฉบับปัจจุบันของ European Journal of Lipid Science and Technology สะท้อนถึงเรื่องนี้และสรุปว่าต้องมีการพิสูจน์นี้ หรือเราต้องใช้มาตรการเพื่อลดการสัมผัสของเรา – จากทุกแหล่ง รวมถึงเครื่องสำอาง ยา และการปนเปื้อนในสิ่งแวดล้อม ในยูเครนเมื่อเร็วๆ นี้ น้ำมันดอกทานตะวันประมาณ 100,000 ตันปนเปื้อนน้ำมันแร่ที่ความเข้มข้นมักจะสูงกว่า 1,000 มก./กก. น้ำมันที่ปนเปื้อนส่วนใหญ่ถูกกำจัดออกไป แต่มีผลิตภัณฑ์ในตลาดที่ผลิตก่อนที่จะตรวจพบการปนเปื้อนนี้ และในฤดูใบไม้ร่วงนี้ยังมีน้ำมันปนเปื้อนอีกกว่า 10,000 ตันในยูเครนและส่วนอื่นๆ ของโลก เพื่อปกป้องผู้บริโภค ได้มีการริเริ่มแคมเปญการวิเคราะห์ในวงกว้างทั่วยุโรป คณะกรรมาธิการยุโรปตัดสินใจใช้ขีดจำกัดทางกฎหมายที่ 50 มก./กก. กับพาราฟินแร่ในน้ำมันดอกทานตะวันยูเครน และในเดือนกันยายน 2551 คณะกรรมาธิการได้จัดการประชุมเชิงปฏิบัติการร่วมกับหน่วยงานควบคุมอาหารอย่างเป็นทางการของเมืองซูริค ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ เพื่อส่งเสริมการรณรงค์นี้ บทบรรณาธิการโดย Dr. Koni Grob จาก Official Food Control Authority of the Canton of Zurich, Switzerland กล่าวถึงสถานการณ์ดังกล่าว Dr. Koni Grob กล่าวว่าในอาหารหลายชนิดจะพบส่วนประกอบของน้ำมันแร่จากแหล่งอื่นมากกว่า 50 มก./กก. และเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายจะตัดสินใจได้ยากว่าจะทำปฏิกิริยาอย่างไร น้ำมันสำหรับบริโภคบางชนิด รวมถึงอาหารอื่นๆ บางชนิด เช่น ปลากระป๋อง มักจะมีส่วนประกอบของ น้ำมันแร่ มากกว่า 50 มก./กก. บางผลิตภัณฑ์อาจมากถึง 1,000 มก./กก. แม้ว่าจะทราบมาระยะหนึ่งแล้ว แต่จนถึงขณะนี้ยังไม่มีมาตรการใดที่จะหยุดสิ่งนี้ได้ เขากล่าวต่อว่าห้องปฏิบัติการของเราทำงานเพื่อความปลอดภัยของผู้บริโภค ปัจจุบันยังมีความรู้ไม่เพียงพอเกี่ยวกับผลเสียที่อาจเกิดขึ้นจากน้ำมันแร่ต่อสุขภาพของมนุษย์ เรากำลังมุ่งหาข้อมูลเกี่ยวกับวัสดุที่เราสัมผัสและสะสมในร่างกายของเรา มีการแสดงให้เห็นว่ามวลโมเลกุลของพาราฟินแร่ที่ร่างกายของเราดูดซึมนั้นสูงกว่าที่คาดไว้โดยการประเมินความปลอดภัยของ European Food Safety Authority (EFSA) นอกจากนี้ อาจเป็นไปได้ว่าผลิตภัณฑ์น้ำมันแร่ส่วนใหญ่ไม่ใช่ "น้ำมันพาราฟินสีขาว": มีส่วนประกอบของอะโรมาติกถึง 30 % อย่างง่ายดาย โดยส่วนใหญ่ถูกอัลคิเลตเพิ่มความเสี่ยงต่อสุขภาพ สิ่งนี้ตั้งคำถามอย่างไม่ขาดสายกับการประเมินความปลอดภัยอย่างเป็นทางการในปัจจุบัน ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันว่าเป็นงานที่ยากเนื่องจากความซับซ้อนของวัสดุ ได้แต่หวังว่าการปนเปื้อนน้ำมันแร่ของน้ำมันดอกทานตะวันยูเครนและความไม่สอดคล้องกันเกี่ยวกับผลกระทบของน้ำมันแร่ต่อร่างกายมนุษย์จะทำให้อุตสาหกรรมที่รับผิดชอบ วิทยาศาสตร์ และเจ้าหน้าที่ตระหนักถึงปัญหาที่ระอุนี้มากขึ้น